White Mill’de çeşit çeşit

Bir gün sonra, Gökçer’in doğumgünüydü. Biz önden bir kutlama yemeği yapmak için White Mill’e gittik.

Ana yemekler öncesi, muhabbete eşlik etmesi için şarapla birlikte peynir tabağı aldık.

Sunumun oldukça etkileyici olduğu bu tabakta, ben en çok isli Çerkes peynirini beğendim. Zaten, bence bu peynir şarabın yanında yenebilecek en güzel Türk peynirlerinden biri, tabii ki şarabın çok yoğun bir kırmızı olmaması koşuluyla.

Ana yemeklere gelince, ben buharda pişirilmiş biberiyeli levrek aldım.

Daha farklı bir şey hayal etmiştim -hani Asya mutfağında buharda pişirilen balık yemekleri gibi bir oluşum- ama diyet yemeğine yakın bir şey geldi. Kendimi çok sağlıklı hissettim yemeğimi yerken, ne yalan söyleyeyim. Fakat, bir yerden sonra bu sağlıklılık hali beni sıktı ve yavan balığımın yarısını tabakta bıraktım.

Yasin, somon balığını seçerek, benimkinden çok daha iyi bir tercih yapmıştı.

Sotelenmiş ıspanak üstünde gelen kocaman somon, gerçekten lezzetliydi.

Bahar’ın seçimi tavuk schnitzelden yana oldu.

Schnitzeli de, yanındaki patates salatasını da mutlu mutlu yedi. Midesi hassas bir hatundur Bahar, ama kızartma olan bu yemekten rahatsız olmadığına göre belli ki schnitzelin performansı gayet iyiydi.

Gökçer, ızgara bonfile ısmarladı. Rokforlu sos tercihi de varmış, o kırmızı şaraplı sosu tercih etti.

Yemek yerken, halinden en mutlu olan Gökçer’di. “Et çok iyi, iyi ki de buraya gelmişiz, iyi ki de bonfileyi tavsiye etmişsin” diyip durdu bana. Gerçi biraz abarttı ama et iyiye benziyordu.

Önder, pek aç olmadığını söyledi ve büyük boy bonfile salata istedi.

Salata gerçekten çok büyüktü. Önder de, özellikle etinden çok memnun kaldı. Besleyici, doyurucu, lezzetli bir şey bu salata, ama bir o kadar da sıradan.

Toplam hesap, bir şişe kırmız şarap, birkaç kola, birkaç bira dahil 170 tl civarı geldi.

White Mill’e tekrar gidilir mi? Gidilir ama akşam 11’den önce de kalkılır; çünkü o saatten sonra bangır bangır müzikte insan kendini bile duyamıyor.