Tam evde birşeyler atıştırmıştım ki Emel aradı, “kalk balıkçıya” dedi. Üstelik “Haliç civarı” dedi. “Aslı’yla yoldayız, geçip alacağız” dedi. Elim mecbur, kabul ettim. Haliç’teki balıkçıları denememiştim. Yan yana dizili Barba Giritli, Cibalikapı Balıkçısı ve Ottoman arasında tereddütten sonra Ümit de tanıdığı için Barba Giritli’ye girdik. En üst katta, pencere yanına kurulduk ve hemen ilginç ilginç mezeler geldi. Mesela ada börülcesi. Mesela Girit peyniri. Lakerda. İlk iki defa yanlış geldiyse de gayet güzel ince kıyım bir roka ve domates salatası. Zaten yanlış gelen salatalardan birini, geldiğinde Selçuk hemen kabul etti. İçmek için, artık gelenekleşmeye başlayan Tekirdağ.
Balık ısmarlamaya gelince av mevsiminin sonu gelmek üzere olduğu için karar vermekte bayağı zorlandık ama sonuçta harika bir seçim yaptık: Tuzda büyük bir deniz levreği. İtiraf ediyorum, ilk defa tuzda balık yiyorum. Buna rağmen balığın yanarlı dönerli geliş törenini kaçırdım tuvalete gittiğimden. Selçuk çekmiş yandaki fotoğrafı. Yanındaki hafif sotelenmiş patates de ayrı bir güzeldi.
Aslı’nın zamanında akletmesiyle de çikolatalı sufle paylaştık. Pazar akşam üstü uzun, erken ve keyifli bir akşam yemeği oldu. (307 lira)