Evveliyatını unuttuğum takdirde, bu sefer aslında memnun kaldım Zarifi’den. Yine Çağan İstanbul’da, yine şerefine toplandık. Mekan dopdoluydu. Açılalı birkaç yıl olmasına rağmen, anlaşılan insanları memnun ediyorlar ki büyük gruplar halinde gelmeye devam ediyorlar. Hatta şu sıralar anladığım kadarıyla sosteyik meyhane kavramı, belki de Zarifi’nin de öncülüğünde iyice popülerleşti ve daha da sosyetikleşti. Zarifi de bundan yararlanmayı becermiş. Şehrin göbeğinde herkeslerle beraber eğlence hissini veriyor. Başta, yani ben 9 gibi vardığımda sakin sakin oturan müşteriler ve çalan müzikle nasıl olacak da masalara çıkılan, göbek atılan bir ortama dönecek diye şaştık kaldık Ufuk’la ama tam da o oldu.
Ama bizim konumuz yemek. Esasen bol meze var tabii. Nevizade’deki devvv ortak mutfaktan birazcık farklı bir iki şey var. Soğuklardan topik, ahtapot, kırmızı biber, lakerda ve deniz börülcesini hatırlıyorum. Ahtapot bonkör mesela, zeytin ve domatesin arasına gizlenmiş parçacıklar şeklinde değil. Emre aniden sızmasını aç karna devirdiği rakıya değil, ahtapottan çok yemesine bağladı, bilemiyorum. Sıcaklardan da parmak şeklinde ıspanak köftesi ve puf böreği hatırlıyorum. Yemeği organize eden ve Zarifi’dekilerle on beş kere konuşan Zeynep, bir noktada bizim için seçtiği menünün bu olmadığını farkediyor. Çünkü sıra hayalindeki yaprak ciğere gelmiyor. Bu noktada gözlerime girdiler çünkü hiç gıklarını çıkarmadan bol ciğer ve unuttuğum bir iki ara sıcak daha getirdiler. Ana yemek olarak kuzu incik, bonfile veya çipura seçenekleri var. Arpa şehriyeli kuzu incik, alkol ve gürültüde arada kaynadı. Yoksa yeterince dağılmıyordu, çok tadı yoktu, vır vır vır.
Paranın çoğu limitsiz olan alkole gidiyor tabii. Masada herkes istediğini içiyor ve garsonlar cimri davranmıyor. Ama anladığım kadarıyla anlaşma veya sponsorluk dolayısıyla Burgaz’dan başka rakı seçeneği yok. Giritli gibi isteyene istediği rakıdan vermeleri bu hacimde işten değil ama ne yazık ki artık bu tür şeyler bile incelikten, idealistlikten sayılıyor.
Evveliyatı basit. İki üç yıl önce geldiğimizde mezeler de yemekler de servis de sıradandı ve pahalıydı. Bu sefer Koray’a 105 lira verdik erken kaçarken ama en azından artık rekabet olduğundan biraz silkinmişler.