Category: Yumurta

Süt, yumurta ve reçel (bir de siyah zeytin, bir de bal) sevmediğimden mi, yoksa annemin hazırladığı kahvaltıların pek bir renksiz oluşundan mı bilmiyorum, çocukken kahvaltının hiçbir hikayesi yoktu benim için.

Sonra, çok yıllar sonra, kahvaltıya aşık oldum ben. Galiba evden ayrıldıktan sonra. Eski iştahımın ölmesinden ve yerine tamamen yenisinin gelmesinden hemen sonra. Yeni iştah, yeni damak tadı, yeni zevkler. Bir tek, annemin ninesinden yoğurt ve peynir, babaannemden ekşi, annemden de meyva aşkı miras kaldı. Gerisi tamamen sil baştan.

Kahvaltı son aşkım ya, kıymeti daha bir başka. Daha olgun, daha dolu dolu, daha vazgeçilmez bir aşk. O yüzden, kahvaltı geçiştirmediğim ve ne yediğime her zaman önem verdiğim tek öğün. İyi peynir, tok ekmek, lezzetli yoğurt ve taze meyva olacak illa ki. Pazar günleri yediğim simit dışında, başka da bir şeye ihtiyaç duymuyorum gerçi. Daha doğrusu, bunları yerken evde olmanın dışında başka da bir şeye ihtiyaç duymuyorum demeliyim.

Ama ne hikmetse, zıt kutuplar hikayesinden mi bilmiyorum, benim sevgilim birçok insan gibi arada sırada da olsa dışarıda kahvaltı yapma isteğiyle dolup taşıyor. O yüzden, işte o arada sıradaki şanslı pazar sabahları kahvaltıdan önceki saatler “kim kimi ikna edecek?” oyunuyla geçiyor. Nadiren de olsa ikna oluyorum, ama hep oflaya poflaya. Uyuz bir karakter benimki: madem ikna oluyorsun, oflamak neden?

Neyse, şimdi konumuz ben değilim konumuz kahvaltı…Geçenlerde bir pazar sabahı, yine büyük sıkıntılar içinde Rumelihisarı’ndaki Nar Cafe’ye gelip, yukarıdaki fotoğrafta gördüğünüz yemeği yedik (yumurta tabii ki Yasin’in :) ) . İşte, mükemmel kahvaltı benim için tam da böyle bir şey: rengarenk kahvaltı, deniz ve sevgilim.

Tam burada, huysuzluğu tavan yapmış bir kadın gibi gözükmeyeceğimi bilsem, bir parantez açar ve otururken sırtımızın değdiği arka masadan, kurdukları cümlelerde kullandıkları virgülü bile yakalayacak kadar yakın oturduğumuz yan masalardan, Boğaz trafiğinden ve havadaki o fena nemden ne kadar haz etmediğimden bahsederdim ama hayır, bu konuyu da şimdilik açmayalım. O yüzden, hayat güzel, kahvaltı şahane, laylaylom, vs…

Masada görünenler, artı bayağı bir çay toplam 45 TL verdik diye hatırlıyorum. Hatta daha da az olabilir.

 

Pazar günü akşam üstü gittik Sade Kahve’ye. Sabah gitmekten çok daha iyiymiş, onu anladım. Daha sakin, daha rahat, itiş kakış yok, servis daha hızlı ve özenli, en öndeki masalardan birinde rahatça yer bulunabiliyor… yani kısaca tam Boğaz’da pazar keyfi hikayesi. Bir tek simit kalmamıştı, ona biraz üzüldük, o da sadece bir dakikalığına.

Kahvaltı tabağı ısmarladık, bir de menemen. İçecek olarak da, çayla birlikte nar ve portakal suyu.

Kahvaltı tabağındaki peynirler ayrı ayrı çok güzeldi. Beyaz peynir, köy peyniri, eski kaşar, dil peyniri ve yeni kaşar arasından bir tek yeni kaşarın hepsini yemedik. Zeytinler iyiydi, bal bilindik, taze nane ferahlatıcı. Biliyorum, çok aman aman bir kahvaltı tabağı değil ama kesinlikle lezzetli. Menemen ise orta karar. Yedik bitirdik hepsini doğruya doğru, ama o bizim oburluğumuzdan yoksa menemenin muhteşemliğinden değildi.

Çaylar iyiydi, bittikçe yenilerini hemen getirdiler. Portakal suyu da narlı olunca daha iyi oluyormuş, bu sonuca vardım. Ben azcık içtim. Yasin geri kalanıyla, pazar vitamini niyetine, keyifli bir şekilde bünyesini besledi.

Toplam hesap, kahvaltı tabağına dahil olmayan fazladan çaylar ve bir ayranla birlikte, 40 TL civarı geldi. Sade Kahve iyidir, tavsiye ederim gidin bir ara, ama dikkat edin o ara kalabalığın çekilmez olduğu pazar sabahı olmasın.