Category: İlginç birşeyler

Amaan, iki hafta önce yazıyı yazmaya başladığımda “Nolur nolur nolur siz de gidin bu Zinnet’e…” diye girizgah bile yapmıştım. Ama şimdi “futbol asla sadece futbol değildir” hesabı “yemek asla sadece yemek değildir” gibi bir durum ortaya çıkınca girizgahım da biraz sakil duruyor.

Burası Büyükşehir Belediyesinin Topkapı’daki Türk Kültürü parkının içindeki, Kültür A.Ş.’nin karşısındaki Zinnet Restaurant. Bu alanı insanlar daha çok Fetih müzesi ile biliyor, anladığım kadarıyla. Restoranın olduğu tarafta her bir Türk cumhuriyeti için birer ev-müzecik yapmışlar. İki de yurt yani çadır var çimenlerde. Restoran, müzecikler gibi Türk dünyasının yemeklerini tanıtma amacında. Sahibesi Doğu Türkistanlı Uygur, Zarife Hanım. Zinnet, annesinin adıymış. Bize bir ara servis yapan genç kız, tahminen Zarife Hanım’ın kızı, “Arabistan’da doğdum, çocukken Türkiye’ye geldim” diyor. Yemekler, Doğu Türkistan yemekleri ama başka Türk mutfaklarından da anlıyorlar, bal gibi yapıyorlar.

Nolur, nolur gidin diyorum çünkü yemekler harika. Biz çok sıcak bir Cumartesi günü, öğleden sonra gittik. Hem esiyordu, hem de kuşlar ötüyordu, sakindi. Hemen çay verdiler. Ardından kushkasti adında hamurlu etli bir çorba, acılı ekşili çorba, Özbek pilavı, Özbek mantısı, soya erişteli salata, beş parmak, morlu et ve dapanji yedik. Beş parmak, hamurlu etli salçasız bir sulu yemek. Morlu etin moru, mantar tat ve kıvamında etli bir yosun. Tabii ki ben ısmarladım onu. Dapanjiyi ise ikinci resimde görüyorsunuz. Sekiz on baharatlı, acılı en az iki kişilik bir tavuk yemeği. Etleri yiyince sosuna erişte ekliyorlar. Baharatların karışımının ne kadar başarılı olduğunu anlatmam mümkün değil. Zaten yemekleri yerken ara ara umami muhabbeti sürdü: Neydi, nasıl bir şey, bunlarda var mı şimdi? Bu yemekleri yerken aklımdan geçen şuydu: “Anaaa, demek ki başkaları bize yemek niyetine yavan malzeme karışımları yedirip yedirip kandırıyorlar.” Ööle çok övdüğüm yerler için bile geçerli bu dediğim. Yemek, bizim yediğimizden başka birşeymiş meğer, hissi verdi.

Yemekler buradan Çin’e uzanan coğrafyadan tanıdığımız tatların sentezi dersem basitleştirdiğim için ayıp olacak ama öyle bir his veriyor. Hem tanıdık hem de yeni, beklenmedik tadlar. Biz dört kişi öğle yemeğine, menünün ancak beşte birini denemişizdir (140 lira verdik). Daha önce evlerden birinin açılışı için geldiğimde verdikleri davette işkembe salatası, paça kavurması, kürdan kebabı gibi güzellikler de denemiştim, etti dörtte biri. Haftanın her günü açık. Kahvaltı da veriyorlarmış.

N’olur n’olur gidin dememin başka bir nedeni, varlığının pamuk ipliğine bağlı olması. Bu kültür parkı sonuçta kocaman bir halkla ilişkiler faaliyeti. Birilerini ağırlama mekanı, burası. Mekancıların listesine girecek, in olacak bir yer de değil. Salaş ve ucuz halk mekanı değil. Şehir tarafından benimsenmesi, zihin haritasına yerleşmesi zor bir mekan. İşte tam da bu nedenle gidin. Böylesine salak nedenler yüzünden bu kadar güzel yemeklerin yenmezse yazık olur.

Kabataş-Zeytinburnu tramvayında Topkapı durağında inip yukarı çıkın, Kültür parkındasınız. Benim için arabayla gidişi anlatması çok karışık.