Şöyle ayıp birşey yaptım: Yesek listesi diye adlandırdığım sayfadaki yerlerin adreslerini falan ararken, bazılarını elemeye karar verdim. Ya tam içime sinmemişti ya da arada tekrar gittim ve aslında önerebileceğim bir yer olmadığını anladım. Birkaçını “uzun liste” diye birşeye alacağım, close but no cigar gibisinden.
İşin kötüsü, çıkarmadıklarım konusunda şüpheye düştüm çünkü bugün Tıkıntı’dan bayağı mutsuz ayrıldım. Öğlendi, boştu. Selçuk çizburger ve sezar salata, ben ise pestolu tagliatelle istedim. Çizburgerin hazır köfteden olduğunu biliyorduk ama daha önce bal gibi marulla yapabildikleri sezar salatasını aysbergden yapmışlardı, zevksizdi. Bana ise tagliatelle değil penne getirdiler ve itiraz etmeye üşendim. Pestosu ise pesto değil kuru fesleğenden ağır kremalı bir sostu. Hatta sentetik knor bulyon tadı damağıma yapıştı, hala geliyor. Verip veriştirmek gibi bir niyetim yok ama benim sevdiğim yerle alakası kalmamış. Daha sonra zaten Yasemin “biz artık oradan hiç ısmarlamıyoruz” dedi. Hayal bu ya, listeden bakıp da oraya gitmiş olan varsa özür dilerim. Listedeki diğer mekanların sahiplerinden de. İki de kolayla 29 lira.
Osmanbey’in yokuşlu, labirentli tekstilciler deryasının ortasında bir yerde Tad Lokantası. Benzetmeyi tamamlamak için bir ada diye tarif etmek gerek. Çok düzgün, temiz bir esnaf lokantası. Tekstilci patronlar için. Yemekleri fazla pişip kurumamış, dağılmamış. Seçim yapması da zor. Hünkarın stilini andırıyor genelde. Lokanta sahiplerinin kendileri de müşterisi gibi görgülü esnaf sanki. Sebzeli tavuk dolması, püresi, iç pilavı tam ayarında. Gulaş dedikleri arpacık soğanlı havuçlu et yemeğinin gulaş olmadığını hemen annem söyler, düzeltir ama benim derdim etin biraz sert olması. Zeytinyağlı baklanın baklası yumuşacık ama biraz fazla şekerli. Şekerparesi de güzel. Emin kızmasın diye hemen tarif ediyorum: Osmanbey’de Mecidiyeköy Vergi Dairesi’nin karşısındaki sokaktan girince soldan üçüncü, çıkmaz olan sokakta sağda. Su, çay ve kahveyle 38 lira.